De grauw klauwier en familie.
Alweer een dilemma want het zijn weer veel te veel foto's die ik heb kunnen maken. Het zij zo.
Drie jongen heeft het koppeltje en de jongen komen niets tekort. Het is geweldig de ontwikkelingen te kunnen volgen en dat alles vanuit mijn "mobile kijkhut". Soms zaten ze zo dichtbij dat het bijzonder was ze te kunnen volgen zoals een jong dat gevoerd werd op een paaltje. Na wat speuren en opletten hoe de oudervogel met prooi naar de jongen vloog die in een boompje geduldig zaten te wachten, kon je zien waar ze zaten. Ook begonnen ze dan te roepen en op die manier kon ik mijn "mobile kijkhut" verplaatsen en van daaruit foto's maken zonder ze te storen. Het vrouwtje was ook te zien maar veel verder weg. Zij bleef dicht bij de struik waar het nest was.
Ik ben dan meerdere dagen gaan kijken want ik vind het prachtige vogels. Tevens broedden in de struiken de grasmus en de geelgors. Tot twee keer toe heb ik kunnen waarnemen dat de geelgors het er niet mee eens was dat het mannetje grauwe klauwier te dicht bij hun nest kwam en op de draad ging zitten en dat duidelijk liet horen en daarna de klauwier probeerde weg te jagen door letterlijk aan te vallen. Wat een lef.
Bloemenranden langs de maisvelden die zijn gezaaid door de akkerbouwers zijn prachtig om te zien en hebben zeker nut voor de vlinders, hommels en bijen. Ze maken gretig gebruik van de nectar en het stuifmeel.
Op 25 juni ben ik dan na een tip van een mede vogelaar dat de grauwe klauwieren op de St. Maartensheide te zien waren, gaan kijken, en trof daar de familie klauwier aan. Ver weg maar ik had geluk dat het mannetje een hommel te pakken had die na bewerking op een paaltje dichtbij de weg, naar de jongen gebracht werd.
Grauwe klauwier Lanius collurio