Ik ben toch optimistisch want de lente loert om het hoekje, met het lengen van de dagen hoop ik dat het met vogelzang, bloei en nieuw leven de mensen vrolijker gaat stemmen en dat de miserie in Oekraïne snel achter de rug zal zijn, de ontwikkelingen worden steeds kwalijker en dreigender. De aardbevingen in Turkije en Syrië ophouden. De leden van de nieuwe regering in Israël hun verstand zullen vinden en ophouden tweedracht te zaaien in het land en de Democratie op het spel te zetten. Zoveel miserie in de wereld ik ben er echt niet goed van. Mensen begrijpen elkaar niet meer uiten beschuldigingen naar elkaar en beseffen niet wat dat teweeg brengt. Mensen die kinderboeken herschrijven op een manier die onbegrijpelijk is. De schrijver zoals Roald Dahl draait zich vast om in zijn graf zou hij dit kunnen horen. Alles moet correct volgens de wokies. Niks kan/mag meer. Doodeng. Nog even en we hebben weer een boekverbranding. Ik ben al weken somber, heb eigenlijk nergens meer zin in en ben nog steeds erg van slag om wat mij een tijdje geleden ter ore kwam. Ik heb dan wel een lichamelijke revisie gehad maar die donkere wolken in mijn hoofd zou ik ook graag kwijt zijn. Meestal raak ik die negatieve gedachten wel kwijt als ik er op uit trek maar de laatste tijd gaan die gedachten gewoon mee en kom ik er ook weer mee thuis. Ik ben toe aan een vakantie zonder stress, onzekerheden en zorgen. Desondanks heb ik weer mooie waarnemingen gedaan en op de plaat vast kunnen leggen.
Bij deze de plaatjes:
Op de hazelaar waren de bijen al weer druk bezig met stuifmeel verzamelen. De temperaturen waren die paar dagen zo rond de 15 graden en dat was genoeg voor ze om er op uit te vliegen.
Bij Bee Anthophila