Om 12.00 uur hadden we de solexen besproken om voor een uur of drie rond te toeren in het mooie Twentse landschap. Het is en blijft een van de mooiste streken van Nederland met zijn coulisselandschap en de bijzonder mooie boerderijen, schuren en huizen. Als ik daar ben heb ik altijd het gevoel dat alles klopt. Alles in harmonie. De solexen maakten alleen veel herrie en het stonk behoorlijk. Maar niet zeuren ik wilde nostalgie. (Klik op de foto voor groter beeld)
Onderweg onze meegebrachte lunch genuttigd aan een picknicktafel onder een boom naast een mooi kapelletje en hoe kan het anders ook deze is in stijl van de streek. Op een gegeven moment reden we langs het kanaal (link -->) Almelo-Nordhorn. Langs dit kanaal staat het (link -->) Schuivenhuisje, wat er voor zorgt dat het kanaal niet leegloopt in de Dinkel.
In droge perioden kan men de schuiven openzetten om zo de Dinkel van water te voorzien. Het kanaal is al jaren niet meer in gebruik voor scheepvaart en heeft een natuurstatus gekregen.
Op de brug een Libel met vleugel en staart gevangen door spinrag waar ik hem/haar maar van ontdaan heb.
Het was warm, maar door het windje toch aangenaam. Na afloop had ik tintelende vingers van het drie uur trillen van het stuur dus tijd voor een ijskoffie op het terras van de uitspanning bij de watermolen.
Op maandagmorgen tijd voor het een exclusief bezoek aan (link -->)Landgoed Singraven.
De oprit wordt gesierd met ornamenten en vazen gevuld met planten en bloemen. Hier zicht op de oprijlaan richting het huis.
Vanuit het park zicht op de zijkant van het huis.
Achterkant van het huis met zicht op de keuken, waterput en de oude mooie notenboom.
De bel die tot achter in het park gehoord wordt.
De waterput en de entree met wapen boven de deur.
Het huis wordt omringd door de Dinkel.
Een doorkijk bij de moestuin richting het huis
Boven het koetshuis annex paardenstal een prachtig paardenhoofd. Nu wordt deze ruimte gebruikt als accommodatie voor bruiloften etc.
Mijn vriendin is gastvrouw op het landgoed en inmiddels heb ik ook kennis aan de beheerders van het Landgoed. Bij aankomst kregen we eerst koffie en daarna was het wandelen op het landgoed om de nodige foto's te maken. Het zijn er erg veel geworden maar dat kan ook haast niet anders want het is allemaal prachtig om te zien.
Overal staan potten en bakken met o.a. Franse geraniums en deze werd bezocht door een Citroenvlinder.
Achter het koetshuis de voormalige stal waar het vee in werd gehouden. Nog een mooi detail hiervan is het stalraam. Hier broeden ook elk jaar de boerenzwaluwen.
Een mooi beeld in het park met als grondslag de volgende legende:
"Androklus, de weggelopen slaaf van een Romeinse consul in Noord-Afrika verbergt zich in een grot in de woestijn. Daar komt een leeuw bij hem met een splinter in zijn poot. Androklus trekt deze er uit en drie jaar lang blijft de genezen leeuw bij hem en verzorgt hem met vlees. Dan verlaat Androklus de grot, maar hij wordt al na drie dagen door zijn heer gegrepen, die hem in Rome in het circus voor de wilde dieren laat werpen. Onder deze is ook zijn eveneens gevangen leeuw, die hem herkent en begroet. De door zoveel trouw geroerde keizer laat hierop hem en zijn leeuw vrij."
Langs het huis komt men via een brug over de Dinkel in het park met aan de linkerhand de toegangspoort tot de nieuw aangelegde moestuin.
De bloemenweide met wilde bloemen voor de bijen die gehouden worden op het Landgoed Singraven.
Helenium, Dahlia's en andere bloemen worden de gastvrouwen tot mooie boeketten gemaakt voor in het huis.
Papavers in diverse kleuren sieren de moestuin.
Een faun omringd met diverse dieren.
Tegenover de fontein de weergave van twee beelden van een
Faun (<-- link)
De faun bespeelt vaak de panfluit zoals hier afgebeeld. De tweede faun houdt een blaasinstrument vast.
In de fontein tegenover de beelden in de tuin ook weer twee faunen in het middenstuk die en een panfluit vasthouden en schelpen als een blaasinstrument. Links en rechts twee faunen die schelpen omhoog houden.
 |
In de schuur de bijenkasten en een oude kar
|
