De Luysen, Roerdomp en Aalscholver

23 augustus

 

Opstaan met een zonnetje doet mij besluiten toch nog even naar De Luysen te gaan. Bij aankomst geen mens in de hut. Waar is iedereen? Gelijk bij aankomst zie ik de Roerdomp naar het riet vliegen vlakbij de hut. Al die tijd daarna laat hij/zij zich niet meer zien. Maar ik hou het in de gaten want voor je het weet is de vogel weer gevlogen. Dikke wolken pakken zich samen en de lucht wordt langzaam aan donkergrijs. Dat wordt een fikse bui. Donder bliksem boven De Luysen. De watervogels liggen gelaten in het water en laten de bui over zich heen komen. De Hoornaars blijven daarentegen gewoon doorvliegen. Zeker geen tijd te verliezen. Als het weer wat opklaart laten de eenden en ganzen weer van zich horen. Het riet is door al de regen doorgezakt en plots zie ik de Roerdomp. Kletsnat begint hij/zij de veren te fatsoeneren. Telkens even de nek uitstekend om over het riet te kijken met zijn/haar oranje ogen, of alles veilig is. het is toch prachtig om te zien dat de donkere veren op de kop precies lijken op de pluimen van het riet. Wat een mooie camouflage toch. Mooi is ook te zien dat de ogen meedraaien als de nek helemaal gestrekt is. Geduldig en met precisie worden de veren weer gladgestreken en gefatsoeneerd om daarna het riet uit te sluipen waar ik hem/haar niet meer kan zien.





 

Vlak voor de kijkhut waren de Aalscholvers aan het vissen. Dat gaat snel en de reiger en zilverreiger waren er als de kippen bij om de wegvluchtende vissen langs de rietkraag te pakken. Dat was mooi meegenomen. Gewoon wachten tot de vis tussen je poten komt en hap.

Na het vissen moeten de veren weer gedroogd worden en dan klim je naar het hoogste puntje van de stok om de wind en zon, die inmiddels weer scheen, zijn werk te laten doen. Als een acrobaat klom de vogel langs de stok omhoog.

Het was weer mooi geweest en tijd om naar huis te gaan.